Czy trzymając solniczkę nad garnkiem stojącym na kuchence gazowej, przyszło Wam do głowy, że macie pod ręką składniki do otrzymania tworzywa z którego jest zrobiony wężyk ze zdjęcia?

Igielit - plastyfikowany polichlorek winylu powszechnie znany pod skrótem PCV. Początki tego tworzywa sięgają 1835 roku, kiedy po raz pierwszy francuski chemik Regnault otrzymał chlorek winylu- gazową substancję, której kariery nawet nie podejrzewał. Czterdzieści lat później Baumann opisał przemianę ciekłego chlorku winylu w proszek pod wpływem światła. Prace badaczy doprowadziły do opatentowania w roku 1912 procesu otrzymywania syntetycznego kauczuku w skład którego wchodził miedzy innymi chlorek i bromek winylu. W roku 1930 Semon opracował metodę plastyfikowania polichlorku winylu. Po raz pierwszy PCV nadawał się do zastosowań na masowa skalę.

Po II wojnie zintensyfikowano badania nad przemysłowym otrzymywaniem PCV z acetylenu i przez wiele lat uzyskiwano go własnie w wyniku reakcji acetylenu z chlorem.
Obecnie do produkcji polichlorku winylu wykorzystuje się reakcję dwóch gazów: chloru i etylenu. Ten pierwszy ma masową skalę jest uzyskiwany podczas elektrolizy chlorku sodowego- czyli soli kuchennej, drugi z gazu ziemnego... Niby wszystko do produkcji PCV jest w kuchni pod ręką, ale chyba lepiej w domowych warunkach wyjdzie pomidorowa.